پنج سال حمایت همه جانبه غرب، برخی پادشاهی های عربی و رژیم صهیونیستی از تروریست ها در سوریه راه به جایی نبرده و هدف اصلی آن ها که ساقط کردن اسد بود، امروز بیشتر به رؤیا شبیه است. پس از شکست این راهبرد، «پلن بی» واقعی آن ها در سوریه، تجزیه این کشور است
چند روز پیش جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا، در مصاحبه با واشنگتن پست گفت ما در مونیخ جدیت روسیه و ایران را درباره توقف درگیری ها در سوریه می سنجیم. اگر آن ها جدی نباشند، «طرح ب» (پلن بی plan B به طرحی گفته می شود که به صورت احتیاطی طراحی شده و در صورت شکست طرح نخست یا همان A به اجرا گذاشته می شود) را اجرا می کنیم. نمی توان نشست و تنها نگاه کرد.»
اولین سوالی که می توان طرح کرد این است؛ «پلن بی» مورد اشاره جان کری درباره سوریه چیست؟
پیش از پاسخ به این سوال، باید به نتیجه کنفرانس مونیخ درباره سوریه نگاهی انداخت. در این نشست، جان کری و همتای روسی وی، سرگی لاوروف، درباره یک آتش بس موقت و کمک رسانی به شهرهای تحت محاصره توافق کردند. بر این اساس برای توقف نبردها در کل سوریه، به استثنای نبرد با داعش و جبهه النصره، توافق صورت گرفت، محدوده کمک های انسانی گسترش خواهد یافت و مذاکرات سوریه در سریعترین زمان ممکن آغاز خواهد شد.
در این نشست همچنین بر توافق برای تسریع کمک های انسانی و توسعه دامنه آن تاکید شد که این کمک ها شامل مجموعه شهرهای محاصره شده از جمله دیرالزور تحت محاصره داعش به همراه شهرهای فوعه و کفریا در ریف ادلب و مضایا، المعضمیه و کفر بطنا در ریف دمشق خواهد بود.
نکته مهمی که در این میان وجود دارد اصرار مسکو بر مستثنی شدن شمال حلب از طرح آتش بس و تروریستی بودن دو گروه احرارالشام و جیش الاسلام است. آمریکا و سایر حامیان غربی معارضان سوری بهتر از هر کس دیگری می دانند این دو گروه چیزی جز همان القاعده نیستند که با تابلوی جدید در سوریه جنایت می کنند. افراد سرشناس و فرماندهان اصلی این دو گروه، از چهره های کلیدی القاعده هستند و کتمان این موضوع غیرممکن است.
مشکل واشنگتن این است که اگر این دو گروه هم در لیست گروه های تروریستی قرار گیرند، عملاً هیچ نیروی قابل ذکری روی زمین برای پیشبرد اهداف خود که همان ساقط کردن حکومت اسد است، نخواهند داشت.
این که نتیجه طرح آتش بس مونیخ چه شود، تاثیر خاص و عمیقی بر وضعیت دشوار تروریست ها نخواهد گذاشت. «پلن بی» آمریکا، در سوریه اما، ایجاد «منطقه پرواز ممنوع» در شمال سوریه، بخصوص حلب است. این طرح موضوع جدیدی نیست و آنکارا از چند سال پیش در پی تحقق آن است. تبلیغات و پروپاگاندای وسیع و دروغین غرب درباره تلفات غیرنظامیان در پی حملات هوایی روسیه، زمینه سازی برای اجرای چنین طرحی است. اقدام آنکارا در مسدود کردن گذرگاه مرزی باب السلامه در شمال حلب و تجمع هزاران آواره سوری و مرثیه سرایی برای این قربانیان جنگ افرزوی غربی-عربی، در همین پازل قابل ارزیابی است.
مقامات آمریکایی اخیراً از ایجاد یک «کریدور بشردوستانه» برای حلب سخن می گویند. این کریدور که بهانه آن کمک به غیرنظامیان است، چیزی جز ایجاد راهی برای تسلیح شورشیان تحت محاصره در حلب نیست. عملیات نصر2 در شمال حلب، دسترسی آسان تروریست ها به کاروان های مهمات و لجستیک ورودی از جنوب ترکیه را قطع کرده است.
پنج سال حمایت همه جانبه غرب، برخی پادشاهی های عربی و رژیم صهیونیستی از تروریست ها در سوریه راه به جایی نبرده و هدف اصلی آن ها که ساقط کردن اسد بود، امروز بیشتر به رؤیا شبیه است. پس از شکست این راهبرد، «پلن بی» واقعی آن ها در سوریه، تجزیه این کشور است؛ موضوعی جدی و قابل تأمل که باید به صورت مستقل به آن پرداخت./
