وقتی از تاریخ درس نگرفتند...

در جنوب ایران آنجا که غروب‌های رنگی خورشید بر آبی دریا پیشانی می‌ساید، مردان و زنانی زندگی می‌کنند که غیرت‌شان زبانزد است. مردمانی که دوستی و وفا را پذیرا هستند، اما قلدرمآبی و شاخه شانه کشیدن را نه! از همین رو در آن نقطه هر بیگانه‌ای قد علم کرد تا ریاستی بر هم بزند، کاسه کوزه‌اش را بر هم زدند.
چه آن زمان که نه از آمریکا خبری بود و نه از خیلی از قدرت‌های امروزی! روزی که پرتغالی‌ها بر تارک دنیا جلوس کرده بودند و می‌خواستند شرق و غرب عالم را به هم بخیه کنند تا اسم و رسمی در تاریخ برای خودشان ثبت و ضبط کنند، مردانی از ایران و از دور اطراف خلیج فارس خودمان سینه سپر کردند و مشت کوبیدند روی قفسه سینه دشمن که بفهمد اینجا سرزمین قلدرمآبی و ریاست‌طلبی نیست؛ اینجا شهر دوستی و محبت است. ۱۰ اردیبهشت سال ۱۰۰۱ شمسی ایرانی‌ها سربازان امپراتوری پرتغال را برای همیشه از خلیج فارس بیرون کردند تا حدود ۳۸۰ سال بعد این روز بشود روز ملی «خلیج فارس».
چه در دهه‌های گذشته که یانکی‌های آمریکایی خواسته‌اند ردّ پای همان امپراتوری‌های گذشته را پیش بگیرند و برای خود اسم و رسمی در کنند، اما از تاریخ درس نگرفته‌ بودند که نباید در جنوب کشورمان، در دریای همیشه خلیج فارس قدرت‌نمایی کنند. در دوران دفاع مقدس که ایران درگیر حضور بعثی‌ها در غرب کشور بود، یانکی‌ها موقعیت را مناسب دیده بودند و خواسته بودند از این نمد برای خود کلاهی ببافند و اسم و رسم‌شان را به ایرانی‌ها نمایش دهند. آن ایام سال 1366 بود که فرماندهان عالی‌رتبه سپاه، جریان عبور آزاد و متکبرانه کشتی کویتی بریجتون، ناوهای جنگی آمریکا و نیز سایر کشتی‌ها و شناورهای تحت حمایت این کشور را به عرض امام(ره) رسانده بودند. حضرت امام(ره) فرموده بودند: «اگر من بودم، می‌زدم.» این حرف امام(ره) بس بود تا دخل کشتی‌ها دربیاید. وقتی اولین کاروان از نفتکش‌های کویتی آن هم با پرچم آمریکا و اسکورت کامل نظامی به وسیله ناوگان جنگی این کشور در همان سال به راه افتاد، با مین‌های کار گذاشته شده به دست سردار شهید مهدوی و یارانش منفجر شد.
یا عملیات سال ۱۳۶۷، عملیات پیچیده‌ای که آمریکایی‌ها در آن سکوهای سلمان، رشادت و نصر ایران را زدند. سرداران شهید اسحق دارا و اسدالله رئیسی در خلیج فارس با ادوات ناچیز در مقابل ناوشکن‌ها و بالگردهای مجهز یانکی‌ها ایستادند و با همه وجود از مرزهای آبی دفاع کردند. در این عملیات بود که یک بالگرد آمریکایی سقوط کرد. این ناتوانی سبب شد تا یک هواپیمای جنگی شروع به بمباران قایق‌های سپاه کند و قایق‌های براتی، مسئول عملیات سپاه ابوموسی در سال ۱۳۶۷ و شهیدان دارا و رئیسی با بمب لیزری هدف قرار گرفتند. جست‌وجو برای پیدا کردن جنازه شهید دارا پس از دو روز در خلیج فارس بی‌فایده بود و پیکر این شهید برای همیشه در خلیج فارس باقی ماند. 
تا خاک ایران هست خلیج فارس همیشه فارس می‌ماند؛ چرا که این خاک مردانی را تربیت می‌کند که دوستی را به جان می‌خرند، اما زیر بار دشمنی و قلدرمآبی نمی‌روند.