پايگاه بصيرت؛ گروه سياسي/ سفر دو روزه رئيسجمهور کشورمان، حسن روحاني به دهکده داووس که به مدد برگزاري ۴۴ دوره مجمع جهاني اقتصاد در آن، اکنون از بسياري از شهرها و کشورهاي دنيا مشهورتر شده است، حاوي دستاوردها، بازتابها، واکنشها و تأملاتي است. دکتر روحاني در مصاحبه با تلويزيون «RTS» سوئيس در پاسخ به پرسش خبرنگار درباره امکان بازگشايي سفارت آمريکا در تهران گفت: «چنين اقدامي غيرممکن نيست.» اين جمله رئيسجمهور در حالي براي نشان دادن حسننيت دولت جديد براي برقراري رابطه احترامآميز با تمام کشورهاي دنيا ـ به غير از رژيم صهيونيستي که از نظر نظام اسلامي ايران به رسميت شناخته نميشود ـ اعلام شد که به دليل وجود زمينههايي در نوع روابط ايران ـآمريکا و همچنين اعلام مواضع اخير سخنگوي کاخ سفيد و جان کري وزير خارجه آمريکا که بيشتر بوي تهديد ايران از آنها استشمام ميشد، بهگونهاي ديگر در رسانههاي ارتباطجمعي بهويژه داخلي بازتاب پيدا کرد. و اين در حالي بود که رئيسجمهور در حاشيه اجلاس داووس در گفتوگو با «سيانان» به عمق و ريشهداري بياعتمادي ايران به آمريکا اشاره و تأکيد کرد: «ما از تهديدات نميهراسيم. زبان تهديد در مورد ايران بياثر است.»
اينگونه است که بايد به نگراني بسياري از دلسوزان انقلاب در داخل که تاريخ چندين دهه خيانت، ظلم و تعدي آمريکا به حقوق ملت ايران از پيش و پس از انقلاب اسلامي را به ياد دارند، احترام گذاشت و در راستاي اين احترام و روشنتر شدن ابعاد اين مسئله از رئيسجمهور محترم پرسيد: احتمال بازگشايي سفارت کدام آمريکا در تهران غيرممکن نيست؟ آمريکايي که به اذعان رئيسجمهور بياعتمادي ايرانيان به آن به دليل دفتر قطور سوابق خيانتبارش به ملت ايران ريشهدار و عميق است يا آمريکايي که مسئولانش با مبناي تحليلي غلط مبني بر اينکه جمهوري اسلامي ايران تحت تأثير و فشار تحريمهاي اعمالي غرب بهويژه آمريکا از موضع هستهاي خود عقبنشيني کرده است و به گمان خود فرصت را براي اعمال فشارهاي بيشتر مغتنم ميشمارند و در برداشتي غلط و يک سويه و خارج از قاعده مذاکرات سياسي از توافق ژنو ۲، جيکارني سخنگوي کاخ سفيد مدعي ميشود: «ايران در توافق نهايي بايد بخش مهمي از زيرساختهاي هستهاي خود را برچيند.» حال آن که به قول ظريف وزير خارجه جمهوري اسلامي ايران، اساساً در ��يچ بندي از توافقنامه جمله يا کلمهاي دال بر ب��چيدن يا انهدام هيچ بخشي از فرايند صنايع صلحآميز هستهاي ايران که با اتکا به دانش بومي به دست آمده، وجود ندارد.
آيا به نظام سياسي کشوري که رئيس دستگاه ديپلماسياش ـ جان کري ـ بار ديگر با استفاده از ادبيات نخنماي تهديد به حمله نظامي عليه ايران متوسل شده و معتقد است که اگر ايران به توافقات خود عمل نکند، گزينه نظامي آمريکا آماده و مهياست تا هر آنچه را لازم است انجام دهد، ميتوان اعتماد کرد. اين سخنان در حالي صورت گرفته که روحاني در داووس گفت که با اجراي توافق ژنو در هفته جاري و قدمهاي بعدي و رفع تحريمها، روابط ايران با حوزه اروپا کاملاً به حالت عادي بازخواهد گشت. او همچنين تأکيد کرد که تعاملات ايران و آمريکا در ماههاي گذشته وارد مرحله جديدي شده است و براي نخستينبار، سياستمداران دو کشور براي حل اختلافات در موضع هستهاي با هم مذاکره، تبادل نظر و حتي اتخاذ تصميم کردهآند.
لذا ضمن احترام به مساعي ديپلماتيک رئيسجمهور و تيم همراه در نشست داووس لازم است از باب يادآوري نکاتي درباره«دغدغه ملت در نحوه مواجهه با شيطان بزرگ» اشاره شود:
۱ـ اينکه مقام معظم رهبري با رهيافت «نرمش قهرمانانه» براي اتمام حجت به داخليها و خارجيها درخصوص مذاکره و غيرقابل اعتماد بودن آمريکا پنجره جديدي را به روي ديپلماسي کشور گشود، به معناي اين نيست که از خدعه، فريب، تاريخ سراسر خيانت و ظلم غرب به ايران اسلامي غفلت شود، بلکه بايد بدانيم که هنوز هم با دشمنان ملت ايران در حال مذاکره بر سر حقوق ملت هستيم.
۲ـ اگرچه آغوش گشودن براي شرکتها و غولهاي بزرگ تجاري و نفتي با دادن تخفيف ويژه و تغيير قراردادها از سوي رئيسجمهور مطرح شده، اما بايد متوجه باشيم که اشتياق آنها به بازار ناب و پرسود ايران در شرايط کمرونقي اقتصاد دنيا بسيار بيشتر از ماست. لذا مراقبت باشيم در مذاکرات تجاري با آنها از خطوط قرمز نظام و منافع ملت به ثمن بخس نگذريم.
۳ـ تحليل محتواي دوباره سخنان روحاني و مواضع مسئولان آمريکايي يک نگراني بزرگ براي ملت انقلابي ايران عزيز توليد ميکند و آن اين است که گويي آمريکاييها مبناي تحليل غلط خود را بسيار درست و جدي گرفتهاند که ايران به دليل فشار تحريمها بر سر ميز مذاکره حاضر شده است و به همين دليل با زير پا گذاشتن تمام اخلاقيات و عرفيات سياسي، با ادبيات زور قرون وسطايي و خاص فرهنگ «کابوي» آمريکايي با جمهوري اسلامي ايران سخن ميگويند و زبان به تهديد ميگشايند. در حالي که ما اعتقاد داريم مقاومت جانانه و استوار ملت در طول بيش از يک دهه گذشته سبب شد آنها به فکر مذاکره براي گشودن بنبست سياسياي که در آن گرفتار شده بودند بيفتند. لذا انتظار داريم رئيسجمهور ايران همانطور که با معيار اعتدال به فکر اجتناب از افراط و تندروي در پيگيري حقوق ملت در عرصه سياست خارجي است، با معيار شچاعت انقلابي نيز از پرستيژ بينالمللي کشور در مقابل ياوهگويان دفاع نمايند و صراحتاً به مذاکرهکنندگان غربي بفهمانند جمهوري اسلامي ايران با آمريکا و غربي مذاکره ميکند که با زبان تکريم با ملت ايران سخن بگويد و نه زبان تهديد. آمريکايي که مطابق با توافقنامه عمل کند نه برداشتهاي هرمنوتيکال دلخواهانه از طرح اقدام مشترک. آمريکاي که بايد با شکست طرح ژنو۲ که از ماهها پيش تدارک ديده بودند، ولي به دليل لغو دعوت ايران به محاق رفت، به وزن جهاني، منطقهاي ايران پي برده باشد.