روایت تسخیر لانه جاسوسی در راه نمایشگاه کتاب

مؤسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی در تازه‌ترین اثر خود، کتابی با عنوان «ایستگاه خیابان روزولت؛ روایتی مستند از تسخیر سفارت آمریکا در تهران» را به چاپ رسانده است. این کتاب با اشاره به فعالیت‌های اطلاعاتی و عملیاتی آمریکا در ایران پس از انقلاب، شرح جامعی از روابط ایران و آمریکا از روز تسخیر سفارت در آبان 1358 تا آزادی گروگان‌ها در دی 1359 ارائه می‌دهد.
یکی از مزایای برجسته کتاب حاضر آن است که شماری از اسناد منتشرنشده سرویس اطلاعاتی آمریکا را برای نخستین‌بار انتشار داده است. در این اسناد، هویت تعدادی از منابع سی‌آی‌ای در بدنه اداری و نظامی کشور افشا شده است.
طبق ادعای این کتاب، برجسته‌ترین منبع سی‌آی‌ای در وزارت امور خارجه، ویکتوریا بصیری، دیپلمات ارشد و مشاور وزیر در سال 1358 بود. ویکتوریا بصیری‌تهرانی متولد 1311، در سال 1337 به استخدام وزارت امور خارجه درآمد. مأموریت‌های ابتدایی او در دبیرخانه سنتو در آنکارا، اداره همکاری‌های بین‌المللی و دفاتر و معاونت‌های دیگر وزارت امور خارجه بود تا اینکه در سال 1353 به‌عنوان دبیر اول سفارت شاهنشاهی ایران در لندن منصوب شد. او طی سال‌های 1354 تا 1356 هم دبیر اول سفارت ایران در دهلی‌نو بود و پس از آن تا پیروزی انقلاب در جایگاه معاونت اداره امور دانشجویی خدمت کرد. پس از پیروزی انقلاب بصیری معاون اداره گذرنامه، همچنین مشاور فرهنگی و اقتصادی وزیر امور خارجه شد.
نقطه آغازین تماس بصیری و افسران سی‌آی‌ای به سال‌های 1354 تا 1356 بازمی‌گردد؛ زمانی که او در دهلی‌نو به‌ عنوان دبیر اول سفارت ایران مشغول کار بود. در این دوره، جوزف پِتینِلی، مأمور سی‌آی‌ای در دهلی، با بصیری آشنایی پیدا کرد و اندکی بعد رفت‌وآمدهای خانوادگی آنها شروع شد، بدون آنکه بصیری از هویت پتینلی مطلع باشد. پس از آنکه بصیری به ایران بازگشت، حوزه مأموریت پتینلی هم به سفارت آمریکا در تهران منتقل شد. ویکتوریا بصیری که دیگر به هویت پتینلی پی برده بود، موافقت کرد در ازای دریافت 300 دلار در ماه با افسران اطلاعاتی آمریکا همکاری کند. در مکاتبات داخلی سی‌آی‌ای، نام رمز «اس‌دی‌گاستو،1» (SDGUSTO٫1) برای بصیری انتخاب شد و او علاوه بر ارائه اطلاعات وزارت امور خارجه، مأموریت‌هایی نیز برای آمریکایی‌ها انجام داد. پس از پیروزی انقلاب، بصیری همچنان به همکاری خود ادامه داد و با خروج پتینلی از ایران، افسران دیگری به نام‌های ویلیام دارتی و جون والش، رابط بصیری و سازمان اطلاعاتی آمریکا بودند. بصیری برای آمریکایی‌ها اطلاعات روزمره 4 حوزه عمده را تعقیب می‌کرد: معاونت فرهنگی - اقتصادی وزارت امور خارجه، کنفرانس غیرمتعهدها و فعالیت‌های ابراهیم یزدی در آن، دانشجویان ایرانی در کشورهای سوسیالیستی و خط مشی کلی وزارت امور خارجه.
با تسخیر سفارت آمریکا، سندهای جاسوسی او برای سازمان سی‌آی‌ای به دست دانشجویان مسلمان پیرو خط امام افتاد. ویکتوریا بصیری در زمستان 1358 بازداشت و به 5 سال حبس و پرداخت وجوه دریافتی از سرویس اطلاعاتی آمریکا محکوم شد؛ لیکن در همان سال 1358، با سفارش و توصیه غیرقانونی، از زندان اوین آزاد شد و به خارج از کشور گریخت. کتاب «ایستگاه خیابان روزولت: روایتی مستند از تسخیر سفارت آمریکا در تهران» در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران عرضه خواهد شد.